Sto czterdzieści pięć lat istnienia świętuje w tym roku schronisko pod Śnieżnikiem. Powstało dzięki decyzji królewny Marianny Orańskiej, gdyż to ona w roku 1870 wskazała miejsce jego budowy. Ale zanim do niej doszło…

Jedno z pierwszych zdjęć podśnieżnickiej "Szwajcarki"

W pierwszej dekadzie XIX wieku hala pod Śnieżnikiem (1425 m n.p..m.) była miejscem wypasu bydła i owiec. Należało ono do właściciela Międzygórza Wilhelma von Magnisa, za którego sprawą postawiono tam obiekty pasterskie i hodowlane. Już wtedy ów teren cieszył się dużym zainteresowaniem turystycznym, co dostrzegła nowa właścicielka miejscowości, czyli Marianna Orańska.

Obiekt doskonale został wkomponowany w górski krajobraz

Córka holenderskiego króla Wilhelma razem z nim w lipcu 1840 roku dotarła na Śnieżnik, ulegając urokowi okolicy. Z przekazów historycznych wynika, że w r. 1869 nabyła obszar pod szczytem, a w rok później pokusiła się na postawienie gospody turystycznej. Obiekt do użytku przekazano w II połowie r. 1871 na terenie wypasu bydła i owiec. Został nazwany „Szwajcarką” na cześć budowniczego nieruchomości, którym był Szwajcar Michał Aegerter, oraz z racji swojej architektury. Sześćdziesięciojednoletnia królewna osobiście uczestniczyła w jego otwarciu wniesiona na lektyce.

Mimo swoich 145 lat dawna "Szwajcarka" nadal służy wędrowcom

W tamtym czasie gospoda, poza sporą jadalnią, posiadała 11 pokojów z 50 miejscami do spania. Przed II wojną światową jednorazowo noclegi zapewniała 30 osobom. Po wyzwoleniu tych ziem budynek nie miał gospodarza, więc uległ dewastacji. „Szwajcarkę” na krótko objął we władanie „Orbis”, a od r. 1947 – Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, które w rok później uruchomiło schronisko „Na Śnieżniku”. Następcą zostało Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Budowlę poddano gruntownemu remontowi dopiero za sprawą Zbigniewa Fastnachta. Od r. 1982 przez niemal dwadzieścia lat dzierżawił to schronisko, które nosi jego imię w dowód uznania za dokonane przeobrażenia. Kontynuatorem dzieła poprzednika jest jego syn, Jacek.

Tekst i zdjęcia z dostępnych zbiorów archiwalnych: Bogusław Bieńkowski, www.bystrzycaklodzka.pl